“Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου” – Η σχέση της γνωστής φράσης με την Κρήτη

Μία έκφραση που θα μπορούσε να χαρακτηρίζει την εποχή μας, αλλά και παλαιότερες. Τις άπειρες υποσχέσεις που πετούν στον αέρα και δεν έχουμε παρά να απλώσουμε το χέρι, να πιάσουμε μια και να αναπτερωθούν οι ελπίδες μας για ένα καλύτερο μέλλον. Που μπορεί αυτό να μην έρχεται, αλλά, τουλάχιστον, η ελπίδα μας συντηρεί σε καλύτερη κατάσταση απ’ότι η απελπισία.

Ποιος ήταν, όμως, ο Παντελάκης που έλεγε τα ίδια και τα ίδια;

Κρητίκαρος με τα όλα του ο Παντελής Αστραπογιαννάκης, έζησε στην περίοδο της κατάληψης της Κρήτης από τους Ενετούς. Όταν οι Ενετοί κυρίευσαν τη Μεγαλόνησο, αυτός πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς τολμηρούς συμπατριώτες του. Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους. Για να δίνει, ωστόσο, κουράγιο στους νησιώτες, τους υποσχόταν ότι θα ελευθέρωναν γρήγορα την Κρήτη. Πράγμα που, βέβαια, ξέρουμε όλοι ότι άργησε κάποιους αιώνες να συμβεί. Κι αν ο Παντελάκης ζούσε σε όλο το διάστημα της ενετοκρατίας, από το 1211 έως το 1669, τις ίδιες υποσχέσεις θα έδινε για απελευθέρωση.

Με το σήμερα, όμως, και με το αύριο, ο καιρός περνούσε και η κατάσταση του νησιού αντί να καλυτερεύει, χειροτέρευε. Οι Κρητικοί άρχισαν ν’ απελπίζονται. Μα ο Αστραπογιαννάκης δεν έχανε το θάρρος του, εξακολουθούσε να τους δίνει ελπίδες για σύντομη απελευθέρωση. Οι συμπατριώτες του, όμως, δεν τα πίστευαν πια. Όταν, λοιπόν, το ασύγκριτο εκείνο παλικάρι πήγαινε να τους μιλήσει, όλοι μαζί του έλεγαν: «Ξέρουμε τι θα πεις. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μoυ!».

Ακολούθησε το Cretans στο Google News και στο Facebook

ΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ