Αυγή κι' ηλιοβασίλεμα λένε ομορφιές του κόσμου! Φαίνεται πως δεν είδανε τα δυο σου μάτια φώς μου!

Νύχτα, μ'αρέσει αμοναχός, να πορπατώ ώντε βρέχει, που κλαίω και το δάκρυ μου, δε φαίνεται πως τρέχει.

Στης μοναξιάς θα χάνομαι τα σκοτεινά σοκάκια, παρέα μου ο πόνος μου και του σεβντά μεράκια

Οπου κι αν πάει ο Κρητικός μια Κρήτη ζωγραφίζει μέσα σ'εκατομμύρια ανθρώπων ξεχωρίζει