Ένας Ελληνοαμερικάνος επισκέφτηκε τον αδερφό του που ήτονε βοσκός στην Κρήτη.
Έχει μαζί του ένα σκύλο ράτσας Αλάσκας. Τον ε-βλέπει ο βοσκός που του άρεσε ο σκύλος και λέει του.
-Ασε μου μπρε το σκύλο επαέ και γώ θα τον έχω σαν το κοπέλι και τέτοιο σκύλο δε βρίσκω μα συ θα ξαβρείς.
-Ναι! του λέει αλλά θέλω να ζει σαν …άνθρωπος, σαν το κοπέλι που είπες! Εμείς στην Αμερική είμαστε πολύ φιλόζωοι!
-Να μην στεναχωράσαι! Στη μάντρα ή στο σπίτι θα τον έχω, σαφή μαζί μου, και θα τονε καλοταίζω κρέας!
Με τα πολλά ο Αμερικάνος άφησε το σκύλο στον αδερφό του….
Περνάνε πάνω από δέκα χρόνια, και ο σκύλος γέρος πια πέθανε. Τηλεφωνά ο βοσκός στον αδερφό του, και παίρνει την παρακάτω απάντηση.
-Είπαμε σαν άνθρωπο, σαν το κοπέλι θα τον έχεις! θα τον ε-κηδέψεις χριστιανικά.
-Μα ήντα λες; Δε γίνονται τέθοια πράματα!
-Πες στον παπά του χωριού, ότι πρέπει να το κάνει!
Πάει ο βοσκός στον παπά, του λέει ότι θέλει χριστιανική κηδεία για το λυκόσκυλο και του λέει ο παπάς:
-Μανόλη, τη ρακή να τη λιγάνεις! Ηντα ναι τούτα που μου ζητάς;
Τότε ο βοσκός παίρνει τηλέφωνο τον αδελφό του και του λέει ότι ο παπάς δεν δέχεται να κηδέψει τον σκύλο.
-Δώσε μου τον παπά! αποκρίνεται ο αδελφός.
-Παπα-Γιώργη; τρεις χιλιάδες δολάρια σου στέλνω για την κηδεία του σκύλου αλλά να γίνει όπως πρέπει! Χριστιανικά! Εντάξει;
-Εντάξει! εντάξει, λέει ο παπάς. Ξέρω. Θα του κάμω την καλύτερη κηδεία! Και θα ανάψω και τον πολυέλαιο!
Κλείνει το κινητό ο παπάς και λέει του Μανόλη:
-Καλά μπρε παιδί μου. Γιάντα δεν μου λές από την αρχή ότι ο σκύλος σου ήτονε Ορθόδοξος;;;
