Σ’ενα συγγενικό σπίτι, στο χωριό του, το Καστέλλι Πεδιάδας, επήγε ο Γιώργος Παπαδάκης, ο παιδίατρος. Η γυναίκα είχε μωρό παιδί και μετά τα τραταρίσματα τονε ρώτησε:
– Εδά που ποκόβγω το κοπέλι μου, πε μου ήντα θα το ταϊζω;
– Γάλα εβαπορές, κρέμες, μπισκότα, φρουτόκρεμες…
και άρχισε να της αραδιάζει τις κατάλληλες για την ηλικία του παιδιού τροφές.
Τον άκουε με πολλή προσοχή η γυναίκα και άμα τελείωσε του λέει:
– Μρε συ Γιώργη… εγώ του δίνω σαρδέλες!
– Ε, κ’ήντα θες εδά να σου πω; να του βάνεις κι ένα κρασί;