Γυρισμένη σε αυθεντικούς χώρους του νησιού Σπιναλόγκα, η παραγωγής 1958 ταινία «Το νησί της σιωπής» της Λίλας Κουρκουλάκου υπήρξε μια ιστορικής σημασίας ταινία. Μέσα από την ιστορία ενός ζευγαριού γιατρών (Νίνα Σγουρίδου, Γιώργος Καμπανέλλης) το φιλμ καταγράφει τη ζωή στο νησί των λεπρών, τη Σπιναλόγκα, θέμα που επανήλθε στην επικαιρότητα, πριν μερικά χρόνια, χάρη στην επιτυχημένη σειρά του Μega «Το Νησί» – αλλά και στο ομώνυμο μπεστ σέλερ της Βικτόρια Χίσλοπ στο οποίο βασίστηκε.
Μερικές εικόνες της Κουρκουλάκου, κυρίως τα πρόσωπα και οι εκφράσεις τους, χαράσσονται στη μνήμη, όμως σε ένα ευρύτερο πλαίσιο η ταινία δεν ξεφεύγει καθόλου από τη γενική εικόνα και τη σεναριακή ευκολία των μελοδραμάτων εκείνης της εποχής. Για παράδειγμα, ο γιατρός είναι επίσης πρώην λεπρός. Και το αντιλαμβάνεται όταν ο δάσκαλος του νησιού (Ορέστης Μακρής) του λέει μια ιστορία για ένα λεπρό παιδί- που τελικά δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον γιατρό.
Η σκηνοθέτης κατορθώνει να απομυθοποιήσει την ασθένεια της λέπρας χωρίς ακρότητες και ωραιολογίες. Η ταινία ήταν διεθνώς πρωτοποριακή, τόσο στη σύλληψη του θέματος όσο και στην εκτέλεση, αφού μερικά από τα γυρίσματα έγιναν στο νησί της Σπιναλόγκα που τότε λειτουργούσε ως λεπροκομείο.
Η ιστορική αξία της ταινίας ξεκινά από την προβολή της στο τότε Φεστιβάλ Βενετίας. Το φιλμ έδωσε μεγάλη δημοσιότητα στο νησί με αποτέλεσμα να σταθεί αφορμή για το κλείσιμο του λεπροκομείου της Σπιναλόγκας και οι ελάχιστοι εναπομείναντες πρώην λεπροί να μεταφερθούν στο τότε Νοσοκομείο Λοιμωδών, της Αγίας Βαρβάρας.
Η ταινία, χάρισε στην Λίλα Κουρκουλάκου συμμετοχή στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1958 ως επίσημη ελληνική συμμετοχή, και ήταν η πρώτη γυναικεία ταινία παγκοσμίως που έλαβε μέρος σε διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ.
[su_note note_color=”#d9edf7″]