Σε ένα χωριό της επαρχίας Πεδιάδος του νομού Ηρακλείου κάποιος χωριανός, μπαίνει στο γραφείο της κοινότητας, διαμαρτυρόμενος, γιατί ο σύντεκνος του προέδρου χρησιμοποιούσε το νερό άρδευσης, σε περιοχή διαφορετική από την προγραμματισμένη, με αποτέλεσμα να μην ανεβαίνει το νερό σε χωράφια με μεγαλύτερο υψόμετρο. Ο κοινοτάρχης, χωρίς να του πει λέξη, παίρνει το μικρόφωνο του κοινοτικού καταστήματος και ανακοινώνει:
– Όποιος ποτίζει στην κάτω μπάντα του χωριού να κλείσει αμέσως το νερό γιατί σήμερο ποτίζουνε όσοι’χουνε χωράφια στσι κορφές.
Και μετά από μιά σύντομη παύση, συνεχίζει:
– Και στα δικά μας!
Το απόγευμα, στο καφενείο του χωριού, οι χωριανοί πίνουν τον καφέ τους και ένας από αυτούς, ρωτάει τον πρόεδρο:
– Μα ποιός επαντρέυτηκε πρόεδρε;
– Κιανείς, απαντάει ο πρόεδρος.
– Ε, και γιάντα ‘πες από το μεγάφωνο το μεσημέρι “και στα δικά μας”;
Και ο πρόεδρος με φυσικότητα:
– Θωρείς τον συντεκνό μου που κάθεται εκειέ; Ρώτηξέ ντονε αν είπενε “Στ’αρχίδια μας!” όντεν ήκουσε την ανακοίνωση για το νερό!