Εγώ τη ζω την ξαστεριά…

Εγώ τη ζω την ξαστεριά μέσα στσι καταιγίδες, γι’αυτό στην άκρη ...

Με την καρδιά μου έγραψα…

Με την καρδιά μου έγραψα το σ'αγαπώ στην άμμο το κύμα δεν το έσβησε κι ας πέρασε από πάνω.

Κι ο σκύλος μένει αμοναχός, σκεφτείτε τον καημό του αυτός βοσκός και φυλακή να'ναι τ'αφεντικό του

Πάψε να χτίζεις όνειρα με άμμο στ'ακρογυάλι μπορεί το κύμα να'φυγε μα η μπόρα θα'ρθει πάλι.

Γίναν τα δάκρυα βροχή, και σαν ποτάμια τρέχουν, κανένα δεν πειράζουνε, μόνο τη γη πως βρέχουν.

Οτι κι αν χάσω βρίχνω το και θα σε βρω και σένα, μόνο πως θα'ναι δυστυχώς τα χρόνια περασμένα.

Υγραίνει λεν ο ήχος τζη των αμαθιώ την άκρη γι'αυτό και την εκάνανε τη λύρα σαν το δάκρυ.

Όποιος χορεύει και γλεντά και τη ράκη την πίνει μήτε ασπιρίνη χρειάζεται μήτε πενικιλίνη

Κερά μου ίντα σου 'κανα κερά μου ήντα σου'πα και το γυρεύεις να το πιείς το αίμα μου στην κούπα

Αυτοί σου κλέβουν τη ζωή και πας και τους ψηφίζεις κ'ύστερα από τον καναπέ κάθεσαι και τους βρίζεις.